Doğmak yeter sanırız , insan olmaya .

Bilir miyizki , doğmadan da insandık .

Yaşamak bize öğretir , ama neyi ?

Yaşlanmak ise , "bildik" dedirtir ahmağa .

Anlamı dışarıda ararız , anlayamazsak eğer .

Oysa haykırır içten , insansa ona uzak .

Hep başkasına bakar , onu konuşuruz .

Yolculuğun içe doğru olduğunu görmeden .

Kusuru kendimiz de aramayız , kusurluyken .

Zaman hiç bitmez sanırız , ama biter .

Zaman bile yaratık , ama biz ona esir .

"Acılar öğretir" deriz de , ders almayız .

O bile yaratık . Yani cesetten .

Görürüz , mercek ne gördüyse .

Uyandık sanırız , rüyadan çıkınca .

Hangisi gerçek , hangisi rüya .

Uyurgezer ne bilirmiş kim uyur , kim uyanık .

Yerini bilmez , "kalbim temiz " deriz .

Burnumuza gelen kokuya "güzel" deriz .

Bilmeyiz ki daha en güzeli koklanmadı .

Kulağımıza geleni severiz , melodi sanıp .

Oysaki , en güzeli daha duyulmadı .

Ağzımızdaki tadı , en güzeli sanırız .

Halbuki , en güzeli daha tadılmadı .

Bildiğimizi doğru kabul ederiz .

Bildiğimizi bize kim öğretti .

Sen kimin öğrencisisin ?

Hangi okulun öğrencisi .

Peki diplomanı kimden aldın ?

Ya şeytanın öğrencisiysen .

 

  Yolcu